Palenie jest na cenzurowanym. Bezwzględnie. Zdemaskowane, zelżone, oplute i wyklęte wtrącone zostało – jak się zdaje nieodwołalnie — w ponure rewiry zdrowotnej, psychicznej i społecznej patologii. Zimna, bezwzględna, podsycana być może resentymentem i zazdrością, zawziętość niepalących zepchnęła palactwo do głębokiego podziemia – poza przestrzeń publiczną i jej afirmatywne dyskursy. Nikt już dzisiaj o paleniu dobrze nie myśli i nie mówi, często nawet sami nikotyniści wyznają ze skruchą słabość i uznają zabójczy charakter swego nawyku czy też nałogu, maskując, a jednocześnie zdradzając małodusznie i tchórzliwie wszystkie rozkoszne chwile przeżyte z tytoniową podnietą. Albowiem toksyny ostrzeżeń, gróźb i zakazów zatruły ich skuteczniej niż substancje smoliste, zgniotły doszczętnie ongisiejszą dumę i satysfakcje tabakowego miłośnika.
Tu zapraszam:
http://www.racjonalista.pl/

Facet co chwila podnosił się i siadał, podnosił się i siadał, otaczający go potok pacjentów i personelu zdawał się go nie zauważać, a jeśli nawet ktoś go zauważył udawał, że go nie widzi, a i to niezbyt starannie. Dawano mu wyraźnie zrozumieć, że wcale go nie chcą zauważać ani z nim gadać. Byli czymś w rodzaju niewyraźnego wiru kręcącego się po zmiennej orbicie z prędkością światła, a on był w jego środku jak przygarbiony petent z bilecikiem numer 9 czekający w kolejce, która już dawno minęła
i nie wiedzący co ma dokładnie zrobić.
Co robić?
Co robić?
Co robić?
Co robić?...

Mój najnowszy kawałek...

Cień brutalnych napięć seksualnych
Delikatna mieszanina jej atomów
Życie kręcąc się wśród spraw trywialnych
Nie wymaga pochłaniania mądrych tomów
Przesyt myśli ni to ciekłych ni to skalnych
Szukam chwil spokojnych, oraz sporadycznych gromów
Głowa pełna myśli tak nachalnych
Hałasują we łbie niczym tysiąc dzwonów
Jedna droga wśród miliona nienormalnych
Miłość wybrać, oraz wolność swych wyborów...

Nie jara mnie Miłosz, może Norwid czasem
Ten cały Baczyński, by się oblał kwasem
O Broniewskim nie wspomnę, nie ma co wspominać
Po Lechonia wierszach zaczyna mnie wyginać
Limeryk na mnie działa Wisławy Szymborskiej
Jakbym przez pomyłkę się ochlał wody morskiej
Nie mogę nawet klocka na twórczość Wojaczka
Postawić, bo gdy czytam to mnie łapie sraczka
Na me poczucie piękna działa Asnyk Adam
Jak na politykę działał niegdyś Saddam
I z całym szacunkiem ten Przerwa-Tetmajer
To jest literatury i poezji frajer
Ze starszych Rej Mikołaj i Kochanowski Janek
Wybaczcie drodzy państwo, już wolę wina dzbanek
Rymy Iwaszkiewicza stawiane zbyt mozolnie
Herbert, Włast, Ujejski, niech ich gęś pierdolnie
Grossek-Korycka Maria i Hillar Małgorzata
To infantylne ble ble, żałosne trata tata
Harasymowicz Jerzy, Przyboś i Osiecka
Nie cierpię przeokrutnie i to już od dziecka
A propos spraw dzieciństwa - Lenartowicz Teofil
Cóż to jest za imię?! Kojarzy się z "pedofil"
Rymkiewicz Jarek Marek już lepiej się nazywa
Co z tego jeśli twórczość jego okropnie na mnie wpływa
Przytoczyłbym tu nazwisk setki, a może i tysiące
Lecz nie jest to leksykon i choć to dołujące
Jest wśród polaków poeta zaledwie jeden wielki
Roztacza swoim słowem nieopisane wdzięki
Tabuny pięknych kobiet śnią o nim każdej nocy
Natchnienie z niego czerpią artyści i prorocy
Żongluje on literą z wirtuozerią wielką
Konkluzją celną umie rozwiać wątpliwość wszelką
Twórczość jego doniosła i zawsze pełna prawdy
Kimże on się pewnie zaczyna zastanawiać każdy
Więc zdradzę Wam bez wstydu i choćby cienia troski
Znacie go jako @Strefa - to Paweł jest Fakowski...

Plastikowe skronie, rozdarte na poły
Kłębią się w nich myśli uparte jak woły
Szkilsto-metaliczna łza na dnie istnienia
Szukam ciągle pasji, szukam podniecenia
Przewiercam sekundy, tygodnie, eony
Czas chce czegoś więcej, jest nienasycony
Dałby mi Bóg łaskę spokoju i ciszy
Rzuciłby choć światła na połać mej kliszy
Byłby towarzyszem, nie srogim arbitrem
Podzieliłby się ze mną mądrości swej choć litrem
Pomógłby me nogi ułożyć do cwału
I przestałby już żądać ode mnie rytuału
Zaprosiłby na tańce, swoim winem spoił
Pstryknięciem w swoje palce, fortunę mą potroił
Dałby życie wieczne, choć wszystko się kończy
Pokazał jasno z bliska, co mnie z innymi łączy
Pomógł odnaleźć drogę wśród zawiłości kłączy
Pomachałby z peronu, gdy znów będę uciekał
A jeśli się z czymś spóźnię, spokojnie by poczekał
Zrobiłby te rzeczy nim mi serce wyschnie
Ale kurwa NIE! On musi nie istnieć...

- To będzie dobra skała na trumny!
Zamachnął się swoim olbrzymim toporem i grzmotnął porządnie. Jego oczy zabłysnęły pasją, gdy wielki odłam skały legł u jego stopy. Nie był fanatykiem xiotorńtońskiej myśli filozoficznej. Był raczej umysłowym impotentem, ale grzmocił świetnie. Równo i konkretnie.Wszystkie skały to lubiły. On chciałby inaczej. Chciałby się z nimi pieścić, ale na skały nie było innego sposobu. Po prostu inaczej nie pękały. Przed wiekami kochał to co robił. Zawsze chciał być skalnym drwalem. Z biegiem czasu bezbronność skał wyżarła mu serce. Znienawidził to, co robił. Było już jednak za późno. Po pierwsze życie go do tego zmuszało, po drugie nie umiał już inaczej. Zaczerpnął ogromną masę powietrza w płuca i grzmotnął z całych sił...

Skulony w jakiejś ciemnej jamie smaczniem sobie spał
I spałbym pewnie po dziś dzień, spałbym nadal smacznie
Wtem stary wilk przewodnik, co życie dobrze znał
Łeb podniósł, warknął groźnie, "spójrz co się teraz zacznie!"
Poczułem nagle wokół siebie nienawistną woń
Kościelnej mirry,obłudy for, ogólnej hipokryzji
Z daleka ktoś krzyknął: "To Strefa9 -właśnie on!
Co nie chce razem z nami stać i nie wierzy telewizji!"

Obława, obława, na wolnych ludzi obława
Co myśleć samodzielnie chcą - ci będą potępieni
Ich serca dziś przepełnia strach, już nie pomaga trawa
Indywidualiści złem! Niech będą zniewoleni!"

Ten, który na mnie rzucił się, niewiele szczęścia miał
Mą racjonalną przecież myśl, dogmatem chciał podważyć
Gdym teraz - ile w skroniach sił - z obłudą koty darł
Nie ateista ale ksiądz się będzie w piekle smażyć!
Ja stawiam tu pytanie wprost:"no czym jest ten sakrament?
Gdzie miejsce na pytania jest, czy choćby wątpliwości?
Gdzie miłosierdzie w sercu jest, gdy ktoś ma inny talent?
Ze skóry tak jak Pudzian chcą, obedrzeć mnie do kości!!!

Obława, obława, na wolnych ludzi obława
Co myśleć samodzielnie chcą - ci będą potępieni
Ich serca dziś przepełnia strach, już nie pomaga trawa
Indywidualiści złem! Niech będą zniewoleni!"

by Strefa9 and Kaczmarski

Wybaczcie. Musiałem odreagować ostatnią ceremonię...

Przed sobą jeszcze Drogi Szmat widzę,
A za nim bezdroża, opadają w Otchłań.
Ostatni raz odpycham myśli o Niej,
Ostatni raz moje oczy jeszcze wodzą za Nią,
Metaliczny w ustach smak,
Jakby jakieś rudy wydobytej z Głębi.
Po Niej niezauważalny odcisk w sobie,
Zblazowana poza w sklepie,
Ułożenie powiek,
Korzeń...
Niewydajność w słowie.
Brak emisji.
Koniec...